Günümüzde savaşlar ekonomik kazanç sağlamak, silah satmak, yayılmacı bir politika izlemek amacından başka bir şey taşımıyor. İslam inancına göre Cihad niyetiyle savaşanların olduğu –bazı gruplar dışında-  çok inandırıcı gelmiyor. Filistin, Arakan gibi yerlerde insanların verdiği Cihad dışında…   Terör gruplarının eylemlerini görüyoruz… Masum insanları öldürüyorlar. Birde gerilla savaşları var… Düzenli orduların başa çıkmakta en çok zorlandıkları silahlı kuvvet, gerillalardır. Ekonomik savaşlar var. Ülkelere getirilen ambargolar, vergilerle çökertmeye yönelik. Siyasi savaşlar var. Aynı siyasi partide olsanız dahi, ayağınızı kaydırmak için sizinle savaşırlar. Aynı cephede olup, arkadan vurulmak gibi bir şey…   Savaşın ve terörün her türlüsü elem ve acı vericidir… Savaş neticesinde anneler, kardeşler ve bir millet üzüntü çekebiliyor. Dünyada herkese yetecek kadar nimet varken; neden savaşı tetikliyoruz, insanları kin ve nefrete sürüklüyoruz… Neden savaşmayı bırakıp, dünya nimetlerini kardeşçe paylaşmayı denemiyoruz. İnsanları sevmek, hayatı sevmek, hayvanları sevmek, tabiatı sevmek…   Dünyayı bize verseler ne olur… En fazla 80-100 yaşına kadar yaşarsın. Bu zaman zarfında zülüm,  haksızlık yaparak, savaşarak bir şeyler kazandıysan yarın herkes inancına göre hesabını verir. Rant için imar talanlarına, küpü doldurma gayretlerine ne gerek var. Nereye götüreceksin. Yarına bırakırlar ama yanına asla…   Siyonizm savaşssız durmaz. Siyonizmin, emperyalist güçleri kullanarak dünyayı kana bulamaktan vazgeçmeyeceği aşikar bir durum! Silah üreticilerinin para kazanmak için ortalığı karıştıracağı da aşikar bir durum! Bugün PKK terör örgütünün kendisini fesih ettiğini görüyoruz. Hiçbir şey sonsuza kadar yaşamıyor. Sonuçta bir savaşın bitmesi, bir terör örgütünün fesih edilmesi yaşanan acıları dindirmez ama yeni acıların yaşanmasını önleyebilir.   Ortada bir devlet aklı vardır. Elbette burada ifade bunu ifşa etmemiz doğru olmaz. Ama atılan adımlar devletin bekası ve nesillerin gelecek kaygısı yaşamaması için önemlidir. Çeşitli konularda eleştiri getirenleri de dışlamak; toptan reddiyeci olmamak lazım! İstişare kültürü olması gerekir. Yalnız mücadele etmek gerekir. Bir haksızlık, yanlış veya eksik gördüğümüz de sonuna kadar mücadele ederiz.  Kimse durduk yere, haksız yere bir mücadele başlatmalı. Başlatırsa zulüm ve savaş başlatmış olur.   O nedenle savaşmadan önce bir birimizi anlamaya çalışalım. Bence barışı ve kardeşliği hakim kılmak en doğru olandır.